Tuğçenur Sevinç

Güne sağlıklı, huzurlu, enerjik uyanmış olmanızı umuyorum. Uyanabilmiş olmanızı umuyorum.  Eğer dışarıya çıkmaya izniniz ya da cesaretiniz hala varsa eve sağ salim dönebilmiş olmanızı umuyorum.

Medyada eksik olmayan kadın cinayetleri haberleriyle uyandım bugün de. Üzüntümü dile getirebileceğim ifadeler yetersiz. Şiddetin özellikle kadınlara karşı uygulanan bir ifade biçimi haline gelmesi, her geçen gün bir kadının hayatının son bulmasıyla sonuçlanması buna seyirci kalan herkesin suçu ve cinayetidir!

Oysa dişilere kötü davranan tek canlı insandır. ‘Kadına şiddet’ dediğime bakmayın lütfen. Şiddetin çoğunlukla kadınlara yönelik olması son zamanlarda “Kadına şiddete hayır!” dedirtse de aslında şiddetin her türlüsüne hayır. Yalnızca fiziksel şiddet değil sözel, psikolojik, duygusal birçok şekilde şiddete maruz kalınabiliyor ve ağır hasarlarla sonuçlanabiliyor.

Şiddet, zorba ile mağdur arasında geçen insanlık dışı ifade biçimidir.

Mahatma Gandhi’nin sevdiğim bir sözü var:

“Sevgi insanlığın kanunudur.”

Peki sizin kanununuz sevgi değil de şiddet mi?

Ülkemizde son zamanlarda daha çok kadınlara uygulanan şiddetin en büyük nedeni alınan tedbirlerin yetersiz olması, cezaların caydırıcı olmamasıdır.

Bu konudaki yetersizlik sizleri hakkınızı savunmamaya yöneltmesin. Şiddet yanlısı kişilerin cesaretini beslemeyin. Bedeninize ya da ruh sağlığınıza zarar veren hiçbir eyleme sessiz kalmayın.

Şiddete maruz kalanlar arasında hukuki yolları arayamayanlar sadece hayvanlar ve diğer varlıklardır. Onları savunmakla, korumakla görevli de yine bizleriz.

Tüm insanların maruz kaldıkları haksızlığa karşı her ne kadar yetersiz olsa da; hukuki yollara başvurmaya, yardım çağrısında bulunmaya, korunmaya yahut gerekli yaptırımların uygulanmasını istemeye hakkı vardır.

Hakkının ihlal edilmesine sessiz kalma!

Şiddet, en ağır insan hakları ihlallerindendir.