Züleyha

Üç gün oldu kaygı atağım geleli. Üç gündür başım ağrıyor, terliyorum, sıcak basıyor. Olumsuz düşünceler zihnimde kol gezerken aynı zamanda sabaha öleceğime inanıyorum hatta bu ölümü istiyorum. 

Size veya kendime görünürdeki nedenini söyleyeyim mi? 

Şu anki kaygı atağımın tohumu bir hafta önce market alışverişine gittiğimde atıldı. Markete gittim, almak istediklerimi poşetledim, kasaya geldim ve tam ödemeyi yapıyordum ki yetersiz bakiye ile karşılaştım. Sevgili babam karttaki tüm parayı çekmişti yine ve ben boşuna bir saatimi ayırmıştım bu alışverişe. Halbuki bunun yerine sınavlarıma çalışabilirdim. Bu olaydan sonraki üç veya dört günü çok gergin geçirdim. Sonrasında sınavlarımın da yaklaşmasıyla kaygı ataklarım geldi ve üç gün oldu geçmiyor.

Ne yapsam geçmiyor; uyuyup uyanıyorum geçmiyor, yürüyüşe gidiyorum geçmiyor, müzik dinliyorum yine geçmiyor.

Başım ağrıyor, ağrıdan saçlarımı yoluyorum. Başım ağrıdıkça öleceğime inancım daha da artıyor. 

Yarım saat önce aniden aklıma blog açma fikri geldi. Bu fikir beni o kadar çok sakinleştirdi ki başımın ağrısı geçti. İlginçtir, akşamdan beri düşünüyordum. Birine anlatayım, kaygı bozukluğumdan bahsedeyim, bana öneriler sunsun, destek olsun. Sonra ertesi gün “İyi misin Züleyha? Atağın geçti mi?” diyerek ruhsal sağlığımı düşünsün.

Kimseyi arayamadım.

Kimseyi rahatsız etmenin, canını sıkmanın lüzumu da yok.

(Bu yazıyı yazalı yaklaşık iki ay olmuş. O anı çok net hatırlıyorum. Yazdıktan sonra tek bir arkadaşıma okutabilmiştim. Okuttuktan sonra da kaygı anlarımda onu aradım. Şimdi Ararenk Fanzin’de de paylaşmak istiyorum. Daha çok kişiye ulaştıkça sanki ben de kurtuluyorum ve desteklerim artıyor.)